بررسی بافت شناسی اثر تزریق خون اتولوگ بر مفصل

مقدمه: مفصل گیجگاهی – فکی از مفاصل مهم و پیچیده بدن است که در تکلم و تغذیه نقش بسزایی دارد. حدود 60-50 درصد از جمعیت دنیا، دارای یک اختلال فانکشنال در سیستم جونده هستند که 10-5 درصد آن ها را دررفتگی حاد و مزمن کندیل تشکیل می دهد. درمان اصلی این عارضه، جراحی است که احتمال عوارضی از قبیل انکیلوز مفصل و یا قطع عصب حرکتی صورت وجود دارد و درمان های محافظه کارانه معمول تنها برای رفع موقتی علایم کاربرد دارند. پیش از این، اثر تزریق خون اتولوگ بر دررفتگی حاد مفصل گیجگاهی-فکی به عنوان یک درمان محافظه کارانه از لحاظ بالینی بررسی شده است. هدف از انجام این تحقیق، بررسی بافت شناسی این روش محافظه کارانه برروی موش های آزمایشگاهی بود . مواد و روش ها: این مطالعه، تجربی و از نوع case-control و نمونه ها شامل 10 عدد موش آزمایشگاهی بود. در هر موش، تزریق خون اتولوگ در مفصل سمت راست انجام گردید و مفصل سمت چپ به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. موش ها به 5 گروه 2تایی تقسیم و در فواصل زمانی 1، 3، 7، 14 و 28 روز قربانی شدند و مفصل هر دو طرف برای تهیه نمونه هیستوپاتولوژی آماده شد. درصد فیبروز نمونه ها محاسبه گردید و یافته ها با نرم افزار آماری spss و آزمون wilcoxon آنالیز شد . یافته ها: درگروه مورد، به طور متوسط 95/45 درصد و در گروه شاهد 44/34 درصد فیبروز مشاهده شد که اختلاف دو گروه از نظر آماری معنی دار بود . نتیجه گیری: تزریق خون در ناحیه مفصل می تواند فیبروز ایجاد کند. بنابراین به نظر می رسد که این روش می تواند به عنوان یک روش درمانی محافظه کارانه ساده و کم هزینه، در درمان بیماران با دررفتگی مزمن مفصل گیجگاهی – فکی مؤثر باشد .